Αυτό το Πάσχα μας μεταγγίζει την ατμόσφαιρα των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» και μας κάνει να νοιώσουμε την ψυχολογία των ανθρώπων της Εξόδου του Μεσολογγίου. Μας δίνει την αίσθηση ότι είμαστε πολιορκημένοι μέσα στην Πατρίδα μας, όχι από ένα βάρβαρο εχθρό, που ξέρουμε πως δεν μπορεί να συγκριθεί με την Αλήθεια της Παραδόσεώς μας αλλά πολιορκημένοι από ένα ύπουλο εχθρό που θαυμάζουν και υπηρετούν, αυτοί που μας κυβερνούν.
Τώρα, ο εχθρός βρίσκεται μέσα, εντός των τειχών, ντυμένος με τα διακριτικά του Έλληνα, χωρίς, όμως, την ψυχή και την πίστη του Έλληνα. Γι’ αυτό δεν νοιώθουμε την χαρά και τον ενθουσιασμό των Ελεύθερων Πολιορκημένων, που μάχονταν έναν αλλόθρησκο και αλλόφυλο εχθρό, αλλά τη θλίψη και το ψυχικό βάρος αυτού που πρέπει να αντιμετωπίση τον ίδιο του τον αδελφό, τον συνέλληνα, που συντάχθηκε σε όλα με τον εχθρό της Αλήθειας και ταυτίσθηκε με το ήθος του.
Τώρα, νοιώθουμε απόλυτα τον ψαλμωδό: «Ει ο εχθρός ωνείδισέ με, υπήνεγκα αν, και ει ο μισών επ’ εμέ εμεγαλορρημόνησεν εκρύβην αν απ’ αυτού, συ δε άνθρωπε ισόψυχε, ηγεμών μου και γνωστέ μου, ος επί το αυτό εγλύκανάς με εδέσματα, εν τω οίκω του Θεού επορεύθημεν εν ομονοί»!
Αυτό το Πάσχα μας βρίσκει
ξέρουμε είναι ότι δεν γνωρίζουμε την πραγματική αλήθεια για τίποτε από αυτά που γίνονται και συντελούνται στον τόπο μας, ούτε φαίνεται να είναι κανείς διατεθειμένος να μας μιλήση καθαρά και ξάστερα για το τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί συμβαίνει και τι σχεδιάζεται ώστε να αντιμετωπισθή η περιπεπλεγμένη και αδιέξοδη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
ξέρουμε είναι ότι δεν γνωρίζουμε την πραγματική αλήθεια για τίποτε από αυτά που γίνονται και συντελούνται στον τόπο μας, ούτε φαίνεται να είναι κανείς διατεθειμένος να μας μιλήση καθαρά και ξάστερα για το τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί συμβαίνει και τι σχεδιάζεται ώστε να αντιμετωπισθή η περιπεπλεγμένη και αδιέξοδη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Μέσα σ’ αυτήν την αμήχανη σιωπή του ιδιότυπου πολέμου, που ενεργείται όλο και πιο επικίνδυνα στην χώρα μας, η ζωή της Εκκλησίας μας, που σφύζει ιδιαιτέρως τώρα τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, μας παραλαμβάνει ασυντόνιστους πνευματικά και “χαμένους στον κόσμο μας”, βυθισμένους στον φόβο για τα επερχόμενα στον τόπο μας και στην Οικουμένη ολόκληρη.
Αυτά που ζούμε σήμερα δεν τα έχει ξαναζήσει ποτέ ο τόπος μας, από τα πανάρχαια χρόνια ως τις πιο δύσκολες περιόδους του ου αιώνα, γιατί ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν βρεθεί Κυβερνήτες που να καταφρονούν τόσο κατάφωρα το ελληνικό πνεύμα και να μάχονται με τόση μανία να εξαλείψουν και την παραμικρή προϋπόθεση που διευκολύνει την πραγμάτωση και βίωση των οδηγιών του Θεού στην καθημερινή, προσωπική και δημόσια ζωή.
Η πολεμική μανία των κυβερνητών μας εναντίον της πίστεως, που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Έθνους μας, δεν είναι απλώς ένα λογικό συμπέρασμα, που προκύπτει αβίαστα μόνο από την πολιτική τους, αλλά και έχει διατυπωθεί με σαφήνεια, ως στόχος του Κυβερνητικού τους προγράμματος.
Το έτος 1992, ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης, στο βιβλίο του με τίτλο “Εθνικιστικός Λαϊκισμός ή Ελληνική πολιτική” στην πρώτη έκδοση και στη σελίδα, αναλύοντας τις πολιτικές του θέσεις, αποκαλύπτει ότι βασικός άξονας της πολιτικής του, για την κατά την γνώμη του πρόοδο της Ελλάδος, είναι η ενίσχυση των εχθρών της Εκκλησίας ώστε αυτοί να φέρουν όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια για να αποτρέψουν τη βίωση της χριστιανικής ζωής. Επειδή δε, διαπιστώνει ότι η ουσία του Έθνους μας είναι η Εκκλησία, στρέφεται και εναντίον αυτής της ιδέας του Έθνους!
Παραθέτουμε τη σχετική παράγραφο κατά γράμμα για να μή θεωρηθούμε συκοφάντες:
«Η πολιτική μας είναι να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο την αδιαφορία απέναντι σε εξελίξεις με ιδεολογικό προσανατολισμό, μια χωρίς απήχηση ελληνική χριστιανική παράδοση. Να εμποδίσουμε και να αποτρέψουμε με κάθε κόστος την προσήλωση στην ιδέα του Έθνους και στη χριστιανική παράδοση, που αποδυναμώνει και εγκυμονεί κινδύνους σε μια σύγχρονη παρουσία, που πρέπει να έχει η Ελλάδα»!
Όταν τόσο απροκάλυπτα εμφανίζονται οι προθέσεις και τα αντιχριστιανικά σχέδια των κρατούντων για την εξάλειψη της πίστεως από την ζωή της πατρίδος μας, τότε δεν υπάρχουν περι-θώρια για περιφερειακές μάχες και εξειδικευμένες κριτικές. Τώρα είναι ώρα να σημάνη Πανελλήνιος Συναγερμός και να καλέσουμε τον λαό να πάρη τα πνευματικά όπλα και να απαιτήση την οριοθέτηση του τι σημαίνει να είσαι πραγματικός Έλληνας, γιατί πραγματικός Έλληνας μέχρι χθες εσήμαινε τον Ορθόδοξο χριστιανό. Ακόμη και οι ανά τον κόσμο Ορθόδοξες Εκκλησίες χαρακτηρίζονται αποκλειστικά με την φράση «Ελληνική Εκκλησία»!
Όλοι γνωρίζουν την Ελλάδα σαν την μόνη αμιγώς Ορθόδοξη χώρα, όπως όλοι, επίσης, γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που κυβερνάται –όπως οι δικτατορίες– από την ιδεολογική μειοψηφία της, από μιά δυναμική αντιεκκλησιαστική μειοψηφία, με κοινοβουλευτικό, όμως, μανδύα.
Αυτά που γράφουμε είναι πολύ ήπια και συγκρατημένα, αν αναλογισθή κανείς ότι ο πολύς κόσμος αγνοεί το βάθος της διαβρώσεως που έχει συντελεσθή στην πάλαι ποτέ ευσεβή πατρίδα μας. Αρκεί να αναφερθούμε μόνο σε ένα από τα πολλά προεδρικά διατάγματα που αγνοεί ο Ελληνικός λαός και που, άν γνώριζε, θα έφριττε. Αντλώ από το διαδίκτυο:
«Με το υπ’ αριθμόν 182 Προεδρικό Διάταγμα (22-3-1978), το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Κ.Ι.Σ.) έγινε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου(!) και έχει (και ασκεί) δικαιώματα, τα οποία μόνο το Κράτος μπορεί να ασκήσει. Ειδικότερα, με αυτό το Π.Δ.:
“Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Ελλάδος) δικαιούται να εισπράττει φόρους, για δική του χρήση, από τους εβραίους που διαμένουν στην Ελλάδα, αντί του ελληνικού κράτους»!!!
Με απλά λόγια, κανένας εβραίος δεν πληρώνει φόρο στο ελληνικό δημόσιο, αλλά μόνο στο Κ.Ι.Σ.!!!
Επειδή όμως ο νόμος «επεκτάθηκε», αργότερα, αποφασίσθηκε πως και οι χριστιανοί που μετέχουν στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (σημ.: πολλοί πολιτευτές μεταξύ των άλλων μετέχουν σ’ αυτό), απαλλάσσονται της υποχρεώσεως καταβολής φόρων στο ελληνικό δημόσιο…!!!
Εάν μάλιστα αναλογισθούμε ότι το Κ.Ι.Σ. έχει αυθαίρετα απαγορεύσει ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ τη διέλευση των Ελλήνων από την οδό Μελιδόνη στον Κεραμεικό, όπου στεγάζεται η Συναγωγή και άλλα εβραϊκά διοικητικά κτίρια, σε έναν χώρο όπου βρίσκονται ερείπια του αρχαίου νεκροταφείου του Κεραμεικού, δημιουργούνται πολλά εύλογα ερωτηματικά, αναφορικά με την ταυτότητα αυτών που κατέχουν πραγματικά τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα…
Το Κ.Ι.Σ. πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να δέχεται περιουσίες εβραίων και να φορολογεί αυτούς, υποκαθιστώντας το Ελληνικό κράτος, γεγονός πρωτοφανές, είναι παράλληλα απαλλαγμένο και το ίδιο από την καταβολή φόρων, όσον αφορά στη διαχείριση των πόρων του.
Επιπλέον το Κ.Ι.Σ. δεν καταβάλλει κανένα φόρο στο Ελλαδικό κράτος για την απόκτηση, δωρεά, αγορά, οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας, ενώ παράλληλα δικαιούται να εισάγη αδασμολόγητα προϊόντα προς εβραϊκή χρήση.
Κατ’ επέκταση, το Κ.Ι.Σ. έχει συγκροτήσει όπως προκύπτει από τον εσωτερικό του κανονισμό, έναν αυτάρκη και αυτοδιοικούμενο οργανισμό που επεκτείνεται σε όλους τους νομοθετικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, διοικητικούς, θρησκευτικούς, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, κ.α. τομείς, υποδομή η οποία απαιτείται για τη λειτουργία ενός ανεξάρτητου κράτους.
Τα προνόμια τα οποία έχουν παραχωρηθεί από το ελληνικό κράτος στο Κ.Ι.Σ. είναι παράνομα και αντισυνταγματικά, αφού με τον συγκεκριμένο κανονισμό του Κ.Ι.Σ., αυτοβούλως έχει δημιουργηθεί ένα “κράτος εν κράτει” από την ελληνική εβραϊκή κοινότητα.
Και μάλιστα, αυτό το “κράτος” δεν μετέχει σε καμμία υποχρέωση έναντι του ελληνικού κράτους και απλά εισπράττει χωρίς ποτέ να αποδίδει τίποτε προς το ελληνικό δημόσιο>!...
Αυτά πρέπει να αξιολογηθούν σε συσχετισμό με την επιχείρηση “λεηλασίας της Εκκλησίας”, που έχει ξεκινήσει η Ελληνική Βουλή, κατασυκοφαντώντας και διασύροντας την Εκκλησία για να αποστρέψει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από τούς πραγματικούς αιτίους της οικονομικής εξαθλιώσεως του λαού και να το στρέψη εναντίον της πνευματικής Μητέρας του Έθνους μας.
* * *
Γι’ αυτά και για άλλα πολλά το περιοδικό μας αισθάνεται την ανάγκη να δώσει προτεραιότητα στον αγώνα για την διάσωση της ιδιομορφίας του Έθνους μας, γιατί αυτός ο αγώνας γινόταν πάντοτε, όταν η πίστη του Χριστού ήταν το "κινδυνευόμενον".
Από τα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου μέχρι χθές, όλοι οι Ρωμηοί ρίχνονταν στη μάχη «για του Χριστού την πίστη την Αγία»!
Θέλουμε να προλάβουμε μερικούς, που ενδέχεται να μας παρεξηγούν επειδή παραμερίζουμε άλλα θεολογικά και εορτολογικά θέματα και επικεντρωνόμαστε σε θέματα που έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζονται πολιτικά. Απαντούμε, λοιπόν, στο δυνητικό ερώτημά τους, λέγοντας ότι δεν συμμεριζόμαστε την άποψη πως τα θέματα που θίγουμε είναι πολιτικά, με την έννοια της εμπλοκής μας στην κοσμική εξουσία, αλλά τα θεωρούμε κατ’ εξοχήν πνευματικά, αφού ο πολιτισμός, το φρόνημα των πολιτών, η παιδεία, η ιστορία, η καθημερινή πρακτική, η βιοτή, η τιμιότητα, ο σεβασμός, το ήθος ενός λαού, είναι ο εκφραστής, ο καθρέπτης και ο δείκτης της ποιότητος των πιστευμάτων του και όχι μόνο οι θρησκευτικές ή και οι θεολογικές γνώσεις των ανθρώπων, όταν αυτές δεν μπορούν να αφομοιωθούν και να μεταποιηθούν σε χριστιανική ζωή.
Όταν γράφουμε, λοιπόν, εναντίον εκείνων που δηλητηριάζουν τις
Αναμφισβήτητα είναι σπουδαίοι οι αγώνες εναντίον του Οικουμενισμού, εναντίον των αιρέσεων, του πολιτικού γάμου, των ταυτοτήτων, των ολοκληρωτικών ηλεκτρονικών ελέγχων που τρομοκρατούν τους χριστιανούς κ.α. Σ’ αυτούς τους αγώνες συμμετέχω ολόψυχα και ανεπιφύλακτα, με τις μικρές μου δυνάμεις, από τα πρώτα μου ιερατικά χρόνια. Σε μάχες σκληρές και σε καιρούς που αυτά τα θέματα είχαν κατεπείγουσα προτεραιότητα. Γιατί πάντοτε πρέπει να είμαστε άγρυπνοι και να μήν υποστέλλουμε την σημαία του πνευματικού αγώνος ούτε μπροστά στην παραμικρή υποψία νοθείας της πίστεώς μας.
Αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχουμε την πολυτέλεια να υπερασπισθούμε το πνευματικό μας “παντεσπάνι”, γιατί αφανίζεται, χωρίς να το πάρουμε είδηση, ολόκληρη η Ορθόδοξη πίστη μας, αφού το επίσημο κράτος έχει αποδυθεί σε καμουφλαρισμένον απηνή διωγμό της Εκκλησιαστικής ζωής.
Σήμερα δεν είναι πρώτος εχθρός ο Οικουμενισμός, παρ’ ότι παραμένει βασικός εχθρός. Και δεν είναι πρώτος εχθρός, γιατί σήμερα δεν κυβερνάει την πατρίδα μας το Βατικανό, αλλά αμοραλιστές κυβερνήτες που δεν επιδιώκουν μόνο να τροποποιήσουν την Ορθοδοξία, σύμφωνα με τα αι-ρετικά δόγματα αλλά και να εξαφανίσουν κάθε πράξη, πίστευμα ή και σύμβολο ακόμη που θυμίζει χριστιανισμό.
Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μάχες δεν δίδονται πάντοτε στο ίδιο μέτωπο, γιατί ο εχθρός αλλάζει και τακτική και σύστημα. Συνεπώς, όταν προσπαθούμε να διαφωτίσουμε τον λαό να αποπέμψει κυβερνήτες, που είναι ξένοι πρός το φρόνημα της Εκκλησίας και να προτρέψει πιστούς ανθρώπους να ασχοληθούν με τα κοινά, τότε ο αγώνας μας προασπίζει την Ορθοδοξία και από όλους τούς υπολοίπους εχθρούς της, αφού οι πιστοί άρχοντες είναι εκείνοι που αναδείχθηκαν σε όλες τις περιόδους της ιστορίας ως υπέρμαχοί της.
Το αντίθετο, όμως, δεν συμβαίνει. Όταν κάνουμε αγώνες μόνο εναντίον του Οικουμενισμού ή ζητιανεύουμε από τους εκάστοτε κρατούντες τα αυτονόητα πνευματικά μας δικαιώματα, αφήνοντας ασήμαντες αντιεκκλησιατικές μειοψηφίες να κυβερνούν, δηλαδή να διαφθείρουν το λαό σε όλους τους τομείς και να υβρίζουν την Εκκλησία, τότε οι όποιοι αγώνες μας υπέρ της ευσεβείας μοιάζουν με γραφικά ξεσπάσματα, που εκτονώνουν τον ψυχισμό μας χωρίς, όμως, να φέρνουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Εξ άλλου, είναι γνωστό ότι αυτοί οι κληρικοί που πρωτοστατούν υπέρ του Οικουμενισμού είναι απόλυτα και κατά πάντα εναρμονισμένοι με τούς κρατούντες, αφού είναι πια παγκοίνως γνωστό ότι οι από του αιώνος Οικουμενισταί είναι, συν τοις άλλοις, άνθρωποι χαλαρών πνευματικών αλλά και ηθικών δεσμών!
Η ώρα είναι περασμένη. Όμως το έλεος του Θεού μπορεί και στην περασμένη ώρα να δώσει παράταση. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όλοι τον κίνδυνο σε όλη του την έκταση και να συντονισθούμε απ’ άκρου εις άκρον της Πατρίδος μας σε κοινό αποτελεσματικό αγώνα, με στόχο καίριο, με πόθο ιερό και την αδιάλειπτη ενδόμυχη ικεσία προς τον φιλάνθρωπο Θεόν και Πατέρα μας:
«Ανάστα Κύριε, βοήθησον ημίν ένεκεν της δόξης του ονόματός Σου»! «Ανάστησον, Κύριε, την Σκηνήν την πεπτωκυίαν», την Ελλάδα Σου!
Πρ
eus320x240.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου