Μια συγκλονιστική ιστορία «νεκρανάστασης» από κωματώδη κατάσταση μετά από 2 χρόνια.

του Κώστα Βάσσιου

Ονομα: Κωνσταντίνος Βάσσιος του Γεωργίου και της Σουλτάνας
Διαμονη: Μανχάϊν Λουτ.Βιτχάφεν
Καταγωγη πατέρα: Κορνίτσα Σερρων
Καταγωγή μητέρας: Πλατανιά Δράμας
Τηλ. 0049-62168569765



Επαθε ένα τροχαίο ατύχημα. Και έμεινε δύο ολόκληρα χρόνια σε κωματώδη κατάστασι. Οι γονείς του, άνθρωποι πιστοί, έπαιρναν συνέχεια τηλέφωνο στους Πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου Γουμένισσας Κιλκίς και τους ζητούσαν να προσευχηθούν για να γίνη ο Κώστας, το παιδι τους καλά. Οι γιατροί της Γερμανίας, μετά από δύο χρόνια που ήταν σε κωματώδη κατάστασι, αποφαίνονταν ότι ο Κώστας ήταν κλινικά νεκρός. Ετσι το λένε τώρα αυτό. Είναι το σλόγκαν των απάνθρωπων άθεων γιατρών. Χάθηκε, ανθρωπίνως, κάθε ελπίδα. Οι γιατροί πλησίασαν τον πατέρα του και του ζήτησαν να εγκρίνη την αποσωλήνωσι αφού πάρουν τα όργανα του Κώστα. Θα τον νάρκωναν, όσο ακόμα ήταν ζωντανός ασθενής και αφού θα του αφαιρούσαν τα όργανά του, μετά θα τον έκαμναν την αποσωλήνωσι. Ο πατέρας του το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Και απειλητικά. Και συνέχισε να παρακαλεί τους πατέρες της Ιεράς Μονής του Αγίου Νικοδήμου Γουμένισσας Κιλκίς να συνεχίσουν οι Πατέρες να προσεύχωνται για να γίνη καλά ο Κώστας.

Και το θαύμα έγινε.


Ομως αφήνω να παρακολουθήσετε τον διάλογο του Γέροντα Χρυσόστομου της Ιεράς μονής του Αγίου Νικοδήμου, με τον ΥΓΙΕΣΤΑΤΟ πλέον Κώστα Βάσσιο.




Συνέντευξή του ήδη ΥΓΙΕΣΤΑΤΟΥ Κωνσταντίνου Βάσσιου, με τον Γέροντα Χρυσόστομο Τσαβδαρίδη Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου Γουμένισσας Κιλκίς τον Οκτώβριο του 2009.

( Η συνέντευξι είναι καταγεγραμμένη σε CD και βρίσκεται στο αρχείο μας.)

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Εχουμε τη χαρά να είμαστε μαζί με τον Κωνσταντίνο Βάσσιο.

Ενας νεαρός 41 ετών, ο οποίος από τις 4 Αυγούστου 1998 μέχρι το 2000 ήταν ΚΛΙΝΙΚΑ ΝΕΚΡΟΣ.

Δύο χρόνια ήταν ΣΧΕΔΟΝ ΦΥΤΟ.



ΚΩΣΤΑΣ: ΣΕ ΚΩΜΑ. Όπως έλεγαν οι γιατροί στην Γερμανία αυτή η περίπτωσι είναι πολύ σπάνια περίπτωσι να βγή κανείς από αυτήν την κατάστασι.


ΓΕΡ: Και όμως με την επιμονή του πατέρα του, διότι οι γιατροί συμβούλευαν να του βγάλουν τα καλώδια γιατί δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.

Ο πατέρας του επέμεινε.


ΚΩΣ: Ηθελαν να μου βγάλουν τη διασωλήνωσι και θα πέθαινα φυσικά.


ΓΕΡ: Να τον βγάλουν τη διασωλήνωσι, διότι δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.

Ο πατέρας του επέμεινε.


ΚΩΣ: Τους είπε Γερμανικά….που σημαίνει ότι άμα τα βγάλετε θα σας πάω στο δικαστήριο. Και φοβήθηκαν οι γιατροί μετά και με άφησαν.


ΓΕΡ: Δύο χρόνια διασωληνωμένος χωρίς να μπορή να μιλήση, χωρίς να μπορή να αντιδράση, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του πόνου, έζησε.

Οι γονείς του δεν ήθελαν να ακούσουν για να δώσουν τα όργανά του σε κάποιον, ενώ αισθάνονταν ότι το παιδί τους αναπνέει έστω και με μηχανήματα.


ΚΩΣ: Θα ήταν τραγικό λάθος να το κάνουν. Αυτό διότι, όπως βλέπετε, τώρα είμαι σχεδόν υγιής, δεν μπορώ να πώ, αλλά περπατάω, χαίρομαι τη ζωή, βλέπω τη φύσι. Μια συγκεκριμένη περίπτωσι, καθόμουνα σε ένα πάρκο στη Γερμανία και έβλεπα τα δένδρα, την πρασινάδα και έλεγα τι ωραία που είναι η ζωή.

Χαιρόμουνα τη ζωή.

Την έβλεπα, τι ωραία που είναι, τον ήλιο.


ΓΕΡ: Όταν ο Κώστας ήταν σε κώμα, οι γονείς του και οι συγγενείς του, έπερναν συνεχώς τηλέφωνο στο μοναστήρι και μας παρακαλούσαν να προσευχώμεθα για τον Κώστα, για να συνέλθη.

Γιατί όντως και αυτοί είχαν κουρασθεί βλέποντας το παιδί τους σε μία κατάστασι κωματώδη.

Τελικά κάποια φορά, μετά από τα δύο χρόνια όταν έγιναν εκλογές στη Γερμανία και κέρδισε το κόμμα του Σέντεου, χριστιανοδημοκράτης, λοιπόν τότε ο Κώστας μίλησε σε ερώτησι που τον έκαναν οι νοσοκόμες, ποιος κέρδισε.


ΚΩΣ: Όχι δεν είναι έτσι ακριβώς. Εβλεπα στην τηλεόρασι και έδειχνε τη φόρμουλα 1 ήταν στο Μοντε Καρλο και είχε νικήσει ο Μιχαήλ Σουμάχερ και έρχονταν οι νοσοκόμες στο δωμάτιό μου και με αντιμετώπιζαν, όπως συνήθως, σαν μικρό παιδί. Κύριε Βάσσιε, τι κάνετε, ποιος βγήκε πρώτος σήμερα στη φόρμουλα 1 στο Μόναχο;

Ο Μιχαήλ Σουμάχερ, απάντησα.

Αυτοί τρελλάθηκαν από τη χαρά τους γιατί κατάλαβαν ότι έκανα το μεγάλο βήμα.


ΓΕΡ: Είχα τη χαρά να δώ τον Κώστα μετά από αυτή του την περιπέτεια ανάπηρο, επάνω σε ένα καροτσάκι, όταν τον έφεραν οι γονείς του στο μοναστήρι για να μας ευχαριστήσουν για τις προσευχές που κάναμε και για να τον γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει.

Τότε είπαμε πολλά για όλη την τραγική περιπέτεια του δυστυχήματος και της καταστάσεώς του πάνω στο κρεβάτι του πόνου.


ΚΩΣ: Απλά κοιμόμουνα.

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί με τρέλλαινε ο πόνος.

Με τρέλλαινε ο πόνος από τον ώμο μου δίπλα στο κεφάλι.


ΓΕΡ: Περίπου το 2005 συναντηθήκαμε τότε στο μοναστήρι του αγίου Νικοδήμου. Και σήμερα μετά από 4 χρόνια ξαναβρισκόμαστε, αλλά ο Κώστας σήμερα δεν ήρθε με καροτσάκι αλλά ήρθε περπατώντας και μάλιστα περπατάει και χωρίς το μπαστούνι.

Το μπαστούνι το χρησιμοποιεί σα βοηθητικό.

Και μερικές φορές το κουβαλάει αυτός το μπαστούνι.

Πάντως θα ήταν πολύ τραγικό αν οι γονείς του άκουγαν τους γιατρούς και έβγαζαν τα καλώδια και έδιναν τα μέλη του σε κάποιον που τα είχε ανάγκη.


ΚΩΣ: Θα ήμουν πεθαμένος τώρα.

Ξέρετε γέροντα, περπατάω στους δρόμους, πηγαίνω από τα νεκροταφεία στην πόλη μας και μου έρχεται μία ανατριχίλα γιατί βλέπω και σκέφτομαι ότι μπορεί να ήμουνα και εγώ σε ένα τάφο τώρα.

Με πιάνει παραλήρημα όταν το σκέφτομαι αυτό.


ΓΕΡ: Πάντως είναι δολοφονία, πρίν κλείση κανείς τα μάτια του να σταματήση η καρδιά του, να κάνουν προσπάθεια οι γιατροί να πείσουν τους γονείς.


ΚΩΣ: Καθαρή δολοφονία είναι.

Γιατί ο άνθρωπος έχει τρομερές δυνάμεις μέσα του γιατί είναι πέρα από τις δικές του. Ξέρουν οι γιατροί.

Κάτι δυνάμεις που υπάρχουν, υπερφυσικές δυνάμεις, κανείς δεν μπορεί να τις αντιληφθή. Εγώ τις αντιλήφθηκα.

Εβλεπα όνειρα.

Τον άγιο Ιωάννη το Ρώσσο. Τον άγιο Ραφαήλ.

Με παρακαλούσε η μάννα μου, κάνε προσευχή να τον δής στο όνειρό σου.

Και τον είδα.

Είδα έναν με ράσο, πρέπει να ήταν ο άγιος Ραφαήλ.


ΓΕΡ: Εγώ χάρηκα πάρα πολύ, Κωνσταντίνε, που μου είπες ότι από τότε που άρχισες να περπατάς, κάθε Κυριακή είσαι στην Εκκλησία και προσεύχεσαι και ζείς όσο μπορείς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.


ΚΩΣ: Και κοινωνώ και νηστεύω.


ΓΕΡ: Εύχομαι ο Θεός να σου δίνη δύναμι και υγεία να χαίρεσαι τη ζωή που σου χάρισε γιατί εσύ έζησες και αυτό που έζησε και ο άγιος Λάζαρος, πέθανες και αναστήθηκες.

Ετσι, λοιπόν, να ζήσης.

Ο Θεός να σε ευλογή και να σε χαριτώνη.
 radiofloga.blogspot.com
 πηγή apotixisi.blogspot.com