Το Ἱστορικὸ Παρὸν -το Ἀνιστόρητο Μέλλον και ο Εφιάλτης!

Διάλογοι
 Γράφει:Ο Δοκιμαζόμενος Πολίτης





ΠΑΡΟΝ: Ποιὸς εἴπατε ὅτι εἶστε;;

ΜΕΛΛΟΝ: Τὸ Μέλλον...

ΠΑΡΟΝ: Μὰ τὶ λέτε; …Ἄν εἶστε τὸ μέλλον, δὲν μπορεῖ νὰ εἶστε ἐδῶ! …Ἐδῶ εἶμαι ἐγὼ, τὸ Παρὸν· …δῶστε μου τὴν ταυτότητὰ σας!

ΜΕΛΛΟΝ: Τὸ Μέλλον δὲν ἔχει ταυτότητα… Ἔχω ὅμως τὴν ἀπόφαση καὶ τὴν ἔγκριση τοῦ Μελλοντικοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου.

Π: Τί εἶναι αὐτὸ;

Μ: Πρόκειται γιὰ τὴν Διοικητικὴ Συγκρότηση τοῦ Μέλλοντος. Λέγεται καὶ Σύνοδος τῆς Μελλοντικῆς Διοίκησης ἤ ἀλλοιῶς Στιβαρὴ Διοίκηση τοῦ Μέλλοντος…


Π: Μὲ κοροϊδεύετε κύριε;

Μ: Γιατὶ τὸ λέτε αὐτὸ;

Π: Γιατὶ μοῦ λέτε πὼς ἔχετε τὴν ἀπόφαση ἀπὸ μιὰ Διοίκηση ποὺ θὰ γίνει στὸ μέλλον! Τὶ μοῦ λέτε τώρα;

Μ: Παραξενεύεστε ἔ; …Ἔχετε δίκιο γιατὶ δὲν ξέρετε… ἄν καὶ θἄ ’πρεπε, ἀφοῦ τὰ πράγματα φαίνονται ὅλο καὶ πιὸ καθαρὰ! Εἶναι μπροστὰ στὰ μάτια σας !
Π: Τὶ θέλετε νὰ πεῖτε;

Μ: Μᾶλλον δὲν ἔχετε ἐνημερωθεῖ γιὰ τὶς νέες τεχνικὲς καὶ μεθόδους ἀνάληψης Διοικήσεως… γιὰ τὶς δημιουργίες ροπῶν, ρευμάτων, καταστάσεων καὶ ἐλεγκτικῶν μηχανισμῶν ἀσφαλείας… Ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς πῶ δυὸ λόγια γιὰ τὴν Ἱστορία τοῦ Μέλλοντος …δηλαδὴ τὴν δικὴ μου..

Π: Ἄαα ! Ἐσεῖς θὰ μὲ τρελλάνετε· κύριε ἡ Ἱστορία δὲν βγαίνει ἀπ’ τὸ αὔριο… Ἡ Ἱστορία βγαίνει ἀπ’ τὸ χθὲς ! …Πέστε μου τὶ θέλετε, γιατὶ ἔχω ἀρνητικοὺς Ἰσολογισμοὺς καὶ πολλὴ δουλειὰ.. Τρέχω καὶ δὲν φτάνω…

Μ: Εἶσθε ὀπισθοδρομικὸς καὶ κολλημένος, ἀλλὰ δὲν σᾶς παρεξηγῶ... εἶναι πολλοὶ σὰν ἐσᾶς…

Π: Κύριε, σᾶς εἶπα… ἔχω δουλειὰ.. πεῖτε μου τὶ θέλετε;

Μ: Κι ἐγώ γιὰ δουλειὰ εἶμαι ’δῶ. Καὶ μάλιστα, πρωτοποριακὴ καὶ πολὺ προσοδοφόρα… …φάκελος Β.Ι.Π.Σ.

Π: Τὶ σημαίνει πάλι αὐτὸ;

Μ: Περιλαμβάνει τρεῖς διαδοχικὲς ἤ καὶ παράλληλες μεθοδεύσεις : Τὴν Βαθμιαία Ἱστορικὴ καὶ Πολιτισμικὴ Σύγχιση ἤ Συσκότιση , τὴν Βαθμιαία Ἰδιωτικοοικονομικὴ Παγκόσμια Συγκρότηση καὶ τὴν Βίαιη Ἰθαγενοποίηση καὶ Πολυπολιτισμικὴ Συμβίωση. Γι’ αὐτὲς δουλεύω…

Π: Κι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα τὶ θέλετε;

Μ: Ἐδῶ εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον! Θὰ τὸ μάθετε σὲ λίγο! Ἀλλὰ μιᾶς καὶ μιλήσατε γιὰ Ἱστορία καὶ Ἑλλάδα , γιὰ πέστε μου τὶ σημαίνουν αὐτὰ γιὰ σᾶς; Τὶ νόημα ἔχουν;

Π: Τὶ νόημα; Μμ…Τὶ νὰ σᾶς πῶ! Τὰ πάντα ! Κατ’ ἀρχὴν, εἷναι ἔννοιες ἀλληλένδετες! Δὲν νοεῖται ἡ Ἱστορία χωρὶς τὴν Πατρίδα μου καὶ ἡ Πατρίδα μου χωρὶς τὴν Ἱστορία της! Καὶ δὲν νοοῦνται Ἱστορία καὶ Πατρίδα, χωρὶς αὐτοὺς ποὺ γεννήθηκαν, περπάτησαν, ὀνειρεύτηκαν, ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκαν ἐδῶ, γιὰ Ἐλευθερία, Δημοκρατία, Εὐνομία, Δικαιοσύνη, Ἀξιοπρέπεια, Δημιουργία, Πρόοδο καὶ Πολιτισμὸ χτίζοντας βῆμα - βῆμα, τὴν Συλλογικὴ μνήμη· Τὴν Αὔρα ποὺ ἐκπέμπει αὐτὸς ὁ χῶρος στὴν ἱστορικὴ συνείδηση τῆς γῆς! Ἀπὸ παλιὰ, κύριε, σὲ τοῦτο τὸν τόπο, στὶς πηγὲς καὶ στὰ δάση, στὶς θάλασσες καὶ στὰ βουνὰ, στὸν ἥλιο καὶ στὴ βροχὴ, στὴ χαρὰ καὶ στὴ λύπη, Θεοὶ καὶ Ἄνθρωποι βαδίζανε μαζὶ ! Οἱ Θεοὶ μπροστὰ καὶ οἱ Ἄνθρωποι ἀπὸ κοντὰ· πάνω στὰ χνάρια τους! Βλέπανε κι ἀκούγανε, ὅ,τι βλέπανε κι ἀκούγαν’ οἱ Θεοὶ. Ἔτσι πῆραν ἀπ’ αὐτοὺς, τὸ κάλλος, τὴ ματιὰ, τὸ φῶς καὶ τὴν περπατησιὰ, τὸ δρασκέλισμα τοῦ βουνοῦ καὶ τὸ ἄγγιγμα τοῦ οὐρανοῦ! Καὶ τὰ ἀντιγράψανε στὰ κύτταρὰ τους! Πήρανε ὅμως καὶ τὰ κουσούρια τους… τὰ λάθη, τὶς γκρίνιες, τὶς διχόνοιες καὶ τοὺς τσακωμοὺς! Οἱ Θεοὶ φύγανε, μὰ οἱ Ἕλληνες ἔμειναν, μὲ τὸν Ἴσκιο τῶν Θεῶν χαραγμένο στὸ D.N.A. τους! Τὸ πάνω καὶ τὸ κάτω… τὴ μέρα καὶ τὴ νύχτα! Χιλιάδες χρόνια τώρα ! Ὅταν βγαίνουν στὸν Ἥλιο, σμιλεύουν τὸν κόσμο καὶ πετᾶνε ψηλὰ ν’ ἀγγίξουν τὸ φῶς τοῦ ἀπείρου! Ὦ τῆς μέγιστης χαρᾶς καὶ λάμψης τοῦ Ἀνθρώπου ποὺ Ὀρθώνεται καὶ τῆς μέγιστης θλίψης καὶ κάμψης τοῦ ζώου ποὺ λουφάζει καὶ συρρικνώνεται! Ὅταν μπαίνουν στὴ σκιὰ τοῦ ἀτομικοῦ βολεματισμοῦ, γεννοῦν Ἐφιάλτες καὶ πέφτουν κάτω· στὴν ἄγνοια, στὸ σκοτάδι, στὴν γκρίνια, στὸ διχασμὸ, στὴ μιζέρια, στὴν δουλεία καὶ στὴν ἐξάρτηση! Ὦ τῆς μέγιστης κατάπτωσης τῆς Ἐλευθερίας, τῆς Δημοκρατίας, τῆς Δικαιοσύνης, τῆς Ἀξιοπρέπειας καὶ τῆς θωριᾶς τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τῆς μέγιστης χαρᾶς τῶν ἄγριων λύκων, καὶ τῶν αἱμοβόρων ὑαινῶν ποὺ ὀσφραίνονται σῶμα αἷμα καὶ ἀνημποριὰ κι ἀκονίζουν νύχια καὶ δόντια γιὰ νὰ ὁρμήσουν ἀλυχτῶντας! Αὐτὴ ἐδῶ ἡ γωνιὰ, κύριε, εἶναι ἡ Πατρίδα μου, ποὺ δὲν ἔχει τελειώσει … γιατὶ τοῦτες ἡ πέτρες καὶ τοῦτο τὸ χῶμα εἶναι ζυμωμένα μὲ τὸ Πέλμα, τὸν Ἴσκιο, τὸν Ἰδρῶτα, τὸ αἷμα, τὸ τραγούδι καὶ τὸ κλᾶμα γενεῶν καὶ γενεῶν ! Ποὺ ἤρθανε, ζήσανε, ὀνειρευτήκανε ἀγωνιστήκανε και φύγανε, ἄλλοτε στὸν ἥλιο μὲ τὸ κεφάλι ψηλὰ καὶ τὸ βλέμμα μακρυὰ, πηγαίνοντας πιὸ πέρα τοὺς ὁρίζοντες τοῦ Ἀνθρώπου, κι ἄλλοτε στὸ σκοτάδι μὲ τὸ κεφάλι καὶ τὸ βλέμμα χαμηλὰ, νανουρίζοντας τὸ φεγγάρι μὲ τὰ ὄνειρὰ τους, γιὰ Ἐλευθερία, Ἀνεξαρτησία, Δικαιοσύνη καὶ Ἀξιοπρέπεια! Αὐτὴ ἡ καταγραφὴ κύριε εἶναι ἡ Ἱστορία μου, ποὺ δὲν ἔχει τελειώσει… γιατὶ ὅσο ὑπάρχω, θὰ ἀγωνίζομαι καὶ θὰ παλεύω νὰ ἐλαττώσω τὶς σκιὲς αὐτῆς ἐδῶ τῆς πέτρας ποὖναι σημαδεμένη ἀπ’τοὺς καιροὺς καὶ ἀνεξίτηλα χαραγμένη στὴ μνήμη τῶν αἰώνων! Αὐτῆς τῆς πέτρας, τῆς Πατρίδας μου, ποὺ δὲν βολεύεται κάτω ἀπὸ λιγότερο οὐρανὸ ! Ἔτσι… Γιὰ νὰ μὴ νοιώσω λαθρεπιβάτης καὶ βέβηλος στὰ χνάρια τῶν Θεῶν καὶ τῶν Ἀνθρώπων ποὺ βαδίσανε κάποτε ἐδῶ καὶ χαράξανε στὸν οὐρανὸ τὴ λέξη Ἄνθρωπος ! Ἔτσι… Γιὰ νὰ μὴ νοιώσω λιποτάκτης ἀπ’ τὰ ὄνειρα, τοὺς ἀγῶνες καὶ τὴν κραυγὴ τῶν Προγόνων ποὖ ’ναι φυλαγμένη σὰν θεῖο φυλαχτὸ στὰ τρίσβαθα τοῦ στέρνου καὶ τοῦ νοῦ! Τὴν κραυγὴ ποὺ θ’ ἀκούσεις, ἄν ἀφουγκραστεῖς προσεκτικὰ μιὰ μέρα τοῦ Ὀκτώβρη ἤ τοῦ Μάρτη, ν’ ἀντιλαλοῦν οἱ ρεματιὲς οἱ κάμποι καὶ οἱ λαγκαδιὲς : Ἐλευθερία ἤ Θάνατος ! Αὐτὴ ἐδῶ ἡ Πατρίδα κύριε, εἶναι ἡ καρδιὰ, τὸ μυαλὸ, τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα μου! Αὐτὴ ἐδῶ ἡ Ἱστορία κύριε, εἶναι ὁ ἥλιος, τὸ φεγγάρι, ὁ ἀέρας κι ἡ ψυχὴ μου!

Μ: Ξεχᾶστε την !

Π: Ὁρίστε;

Μ: Εἶπα! Ξε
χᾶστε την! Ἀλλάζουνε τά πράγματα… γι αὐτὸ ἦρθα ...Δῶστε μου τὴν ταυτότητὰ σας …

Π: Τὶ πρᾶγμα ;

Μ: Εἶπα δῶστε μου τὴν ταυτότητὰ σας καὶ γρήγορα μάλιστα γιατὶ βιάζομαι!

Π: Τὶ τὴν θέλετε;

Μ: Ἐλᾶτε, μὴν ἀργεῖτε σᾶς παρακαλῶ!

Π: Μα.. μα.. μάλιστα … Μιὰ στιγμὴ νὰ τὴν βρῶ… τὴν ἔχω σὲ ζελατίνα γιὰ νὰ μὴν φθαρεῖ… Εἶναι πολύτιμη ξέρετε… Ὁρίστε, αὐτὴ εἶναι... πᾶρτε την.

Μ: Εὐτυχῶς δεν φέρατε ἀντίρηση. Γιὰ νὰ δῶ… Μμμ……. Τὶ λέει ἐδῶ;… « Ἑλληνικὴ Δημοκρατία »;! Χὰ! ἀστεῖο μοῦ φαίνεται Χὰ ! χὰ ! Ἄκου « Ἑλληνικὴ Δημοκρατία »! Χὰ! Χὰ! Χὰ!

Π: Γιατὶ γελᾶτε κύριε;

Μ: Εἶναι πολύ ἀστεῖο
χὰ! χὰ! Ἄκου « Ἑλληνικὴ Δημοκρατία » χὰ! χὰ! χὰ! …Ἀπὸ πότε τὴν ἔχετε; ἀμ’ ἐδῶ ; ἄκου τὶ γράφει: « Ἑλληνικὴ Ἰθαγένεια »! …Ἄλλο ἀστεῖο! Χὰ! Χὰ! Χὰ! Αὐτά θὰ σβήσουν ! …

Π: Τὶ λέτε κύριε; μὲ κοροϊδεύετε; Πῶς θὰ σβήσουν;; δῶστε μου τὴν ταυτότητὰ μου σᾶς παρακαλῶ…

Μ: Ἄα! Ὄοχιι ! Ὅλα κι ὅλα! Αὐτὸ πλέον δὲν γίνεται. Ἀφοῦ μοῦ τὴν παραδώσατε, δὲν μπορεῖτε νὰ τὴν πάρετε πίσω. Ἀλλά μὴν ἀνησυχεῖτε, γι’ αὐτὸ εἶμαι ’δῶ! Θὰ σᾶς δώσω μιὰ ἄλλη, σύγχρονη καὶ ἰδιαίτερα χρηστικὴ. Θὰ εἶναι πράσινη, ἐπειδὴ ὡς Μελλοντικὴ Διοίκηση ὀφείλουμε νὰ σᾶς μεταδώσουμε τὴν οἰκολογικὴ μας εὐαισθησία. Θὰ ἔχετε ἄμεση προτεραιότητα στοὺς Ὑποχρεωτικοὺς ἐμβολιασμοὺς ὅταν ἡ Παγκόσμια Ὑγεία τὸ ἐπιβάλλει. Θὰ ἔχει ἐνσωματωμένο τὸν μελλοντικὸ κώδικα διατροφικῶν ἐπιλογῶν ποὺ θὰ καθορίζουν οἱ Πλανητικὲς ἀνάγκες. Θὰ ἐμπεριέχει Ἱσχυρότατα ἀντισώματα γιὰ νὰ προστατεύεστε ἀπ’ τοὺς ἰούς τῆς Φιλοπατρίας, τῆς Φιλελευθερίας, τῆς Δημοκρατίας και τῆς ροπῆς πρὸς Ἀνεξαρτησία! Καὶ ὄχι μόνο! Θὰ ἔχετε ἀνοσία στὶς ἐπικίνδυνες ἐπιδημικὲς ἀναφορὲς περὶ Ἱστορικῆς Συνείδησης καὶ Διαχρονικῆς πορείας, περὶ Πολιτιστικῆς Γλωσσικῆς καὶ Θρησκευτικῆς Ὀμοιογένειας καὶ περὶ Πολιτισμικῆς Κληρονομικότητας! Θὰ ἀπαλλαγεῖτε ἀπὸ τὶς ἐμμονὲς τῆς ἰδεολογικῆς ζύμωσης καὶ ἀναζήτησης! Ἀκόμα θὰ καλυφθεῖτε διὰ βίου ἀπὸ τὶς ἐμπύρετες καταστάσεις τῶν ἐπικίνδυνων ταξικῶν διαχωρισμῶν, τῶν συλλογικῶν δράσεων, καὶ τῶν ἀγωνιστικῶν διεκδικήσεων! Θὰ ἔχετε τοὺς καταλόγους τῶν ἐγκεκριμένων καταστημάτων γιὰ ὅλες τὶς προμήθειὲς σας : Ἀπὸ σπίρτο καὶ πετρέλαιο μέχρι ἀεροπλάνο. Θὰ εἶναι καὶ πιστωτικὴ διαρκείας, μὲ μόνιμη συνδρομὴ καὶ λευκὸ ἐπιτόκιο, γιὰ νὰ ἔχετε ἐξασφαλισμένη ρευστότητα! Ἀργότερα θὰ ἐνσωματώσουμε ἕναν ψηφιακὸ προσωμοιωτὴ διασκεδάσεων καὶ διακοπῶν! Ἔτσι θὰ ἔχετε ἄμεση καὶ ἀπεριόριστη πρόσβαση στὰ θεάματα καὶ στὰ φαντασιακὰ ταξίδια τῆς πλανητικῆς τέχνης! Γιὰ νὰ μὴ μετακινεῖστε καθόλου! Θὰ φύγουν ὅμως ὅλα τὰ παλιὰ καὶ ἀναχρονιστικὰ στοιχεῖα συλλογικῆς μνήμης καὶ ἀναφορᾶς! Γιὰ παράδειγμα: Τὸ θρήσκευμα, τὄ ’σβησα κι ὅλας.. Ἡ Ὑπηκοότητα θὰ παραμείνει, ἀλλὰ θὰ διευρυνθεῖ ἡ ἐμβέλειὰ της στὰ ὅρια τῆς Στιβαρῆς Διοίκησης τοῦ Μέλλοντος ! Καὶ τοῦτο τὸ « Ἑλληνικὴ Δημοκρατία » ! Δὲν χρειάζεται... Δὲν ἔχει νόημα οὔτε τὸ Ἑλληνικὴ, οὔτε τὸ Δημοκρατία…

Π: Μὰ τὶ λέτε; Τρελλαθήκατε;; Πῶς δὲν ἔχουν νόημα;; Ὅλα ἔχουν νόημα!! Ἐδῶ, κύριε, εἶναι ἡ Ἑλλάδα!!… Ἐδῶ, κύριε, γεννήθηκε ἡ Δημοκρατία!!… Ἐδῶ, κύριε, γεννήθηκε ἡ Ἐλευθερία!!… Ἐδῶ, κύριε, γεννήθηκε ὁ Πολίτης καὶ ἡ Πολιτεία!!…

Μ: Χὰ! Χὰ! Χὰ! Χὰ! Χὰ!… Ἐδῶ, κύριε, Ἤτανε ἡ Ἑλλάδα... ἀλλὰ δὲν εἶναι πλέον!!… Ἐδῶ, κύριε, Ἤτανε ἡ Δημοκρατία… ἀλλὰ δὲν εἶναι πλέον!!… Ἐδῶ, κύριε, Ἤτανε ἡ Ἐλευθερία… ἀλλὰ δὲν εἶναι πλέον!!… Ἐδῶ, κύριε, Ἤσασταν Ἐσεῖς… ἀλλὰ δὲν εἶστε πλέον!!…

....Σᾶς εἶπα … Εἶμαι τὸ Μέλλον!!

Σηκωθεῖτε νὰ καθίσω… Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, Ἐσεῖς Πεθάνατε……

Τώρα, Ἐγώ Εἶμαι τὸ Παρόν !!…….


ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ επιΤΡΑΠΕΖΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ( ψάλλει) : Ἄμωμοι ἐν ὀδῶ Ἀλληλούϊαααα……


ΑΥ Λ Α Ι Α
( ἤ Τ Α Φ Ο Π Λ Α Κ Α )

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Υ.Γ. Οὔφ…. Τὶ Ἐφιάλτης Θέ μου…. Εὐτυχῶς ποὺ Ξύπνησα…

Αὐτὰ δὲν γίνονται στὴν Ἑλλάδα!!…….


( ἤ μήπως γίνονται;; )
resaltomag.blogspot.com