«Μακεδονία του Βαρδάρη» ή δικαίωση του Τίτο;

Σπεύδω εξ αρχής να δηλώσω ότι τάσσομαι κατά οποιασδήποτε σύνθετης ονομασίας που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία είτε ολόκληρο είτε ως παράγωγο είτε ως σύνθετο. Από τη στιγμή πάντως που αναμένεται να τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη» για το κράτος των Σκοπίων κρίνω σκόπιμο να εκφράσω τις ακόλουθες ενστάσεις μου.

Πρώτον από τα δημοσιεύματα του σκοπιανού Τύπου μαθαίνουμε ότι δεν έχει αποσαφηνίσει ο μεσολαβητής του Ο.Η.Ε. αν η πρόταση θα αναφέρεται σε Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη ή σε Δημοκρατία της Μακεδονίας (Βαρδάρη). Άλλο το πρώτο που περιέχει υποχρεωτικά τη διευκρίνιση «του Βαρδάρη» και άλλο το δεύτερο που βάζει τον Βαρδάρη σε μία παρένθεση άρα ουσιαστικά καθιερώνει ως επίσημο όνομα τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας», νέτα-σκέτα!

Δεύτερον. Δεν διευκρινίζεται για μία ακόμη φορά ποιο θα είναι το εύρος χρήσεως του νέου ονόματος. Θα χρησιμοποιείται μόνον σε ένα ταμπελλάκι στον ΟΗΕ και από την Ελλάδα ή από όλες τις χώρες; Και ποια θα είναι η διεθνώς αποδεκτή ορολογία για τους κατοίκους, τη γλώσσα και τη υπηκοότητα; Μακεδονοβαρδάριοι και Μακεδονοβαρδαρικά ; Προφανώς όχι! Θα λέγονται απλώς Μακεδόνες και η
γλώσσα Μακεδονική με τη δική μας υπογραφή, αν ό μη γένοιτο το αποφασίσει η Κυβέρνησή μας. Μπορεί να έχουμε μία χώρα που λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αλλά οι κάτοικοι είναι Αμερικανοί, όχι Ηνωμενοπολιτειοαμερικανοί. Τα μπερδεμένα και τα σύνθετα υποχωρούν στη διεθνή ορολογία και επικρατούν τα απλούστερα και τα ιστορικώς ισχυρότερα, όπως είναι ο όρος «Μακεδονία».

Τρίτον. Η ονομασία «Μακεδονία του Βαρδάρη», δηλαδή το κομμάτι της Μακεδονίας πού χαρακτηρίζεται από τον ρου του Αξιού, είναι επινόηση του Γιουγκοσλάβου δικτάτορος Τίτο και κατασκευάσθηκε το 1944 για να δικαιολογήσει το τεχνητό «Μακεδονικό» έθνος και τη διεκδίκηση εδαφών και μειονοτήτων κατά της Ελλάδος και της Βουλγαρίας. Το ιδεολόγημα αυτό, το οποίο διδάσκεται μέχρι και σήμερα στα σχολεία της ΦΥΡΟΜ , λέγει ότι το κράτος των Σκοπίων είναι η Μακεδονία του βαρδάρη, η οποία υπάρχει με κύριο εθνικό στόχο να «απελευθερώσει», δηλαδή να προσαρτήσει τα δύο υπόδουλα κομμάτια: Τη Μακεδονία του Αιγαίου που «κατέχεται» από την Ελλάδα και τη «Μακεδονία του Πιρίν» που «κατέχεται» από τη Βουλγαρία. Άρα η ενδεχόμενη και απευκταία αποδοχή αυτής της ονομασίας από την Αθήνα θα οδηγήσει στην πλήρη δικαίωση του Τίτο και στη νομιμοποίηση της ψευδομακεδονικής προπαγάνδας.

Τέταρτον. Βαρντάρ λέγεται στις σλαβικές διαλέκτους ο ποταμός Αξιός, ο οποίος όμως δεν διασχίζει μόνον το υβρίδιο των Σκοπίων, αλλά και την ελληνική περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας. Οπότε όσοι ξένοι ακούν τον όρο «Μακεδονία του Βαρδάρη» θα θεωρούν πολύ λογικό ότι και στην πεδιάδα της Θεσσαλονίκης έχει νόμιμα δικαιώματα το κράτος των Σκοπίων.

Πέμπτον και σημαντικότερο. Ας μην δίνουμε την εντύπωση ότι είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε γην και ύδωρ σε ένα κράτος που έχει ελάχιστες ελπίδες επιβιώσεως. Μετά από πέντε χρόνια η ΦΥΡΟΜ ή θα έχει διαμελισθεί μεταξύ Βουλγαρίας και Αλβανίας ή θα έχει λάβει μορφή Συνομοσπονδίας εθνοτικά προσδιοριζομένων καντονίων. Μετά από την έγκριση της Δύσης για την ανεξαρτησία του Κοσσόβου ο αλβανικός εθνικισμός δεν πρόκειται να σεβασθεί την ακεραιότητα του κράτους των ψευδομακεδόνων. Από ελληνικής πλευράς ας μην προετοιμάζουμε νέες υποχωρήσεις μας, διότι θα μας πάρει και θα μας σηκώσει .....ο Βαρδάρης!

Κ.Χ. 2010
antibaro.gr