«Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοὶ στὴν παράδοση, ὅσοι δὲν ἀρνηθήκαμε τὸ γάλα ποὺ βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στὴν ψευτιά. Καταπάνω σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε την Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρουδιά.» Φώτης Κόντογλου - Παράδοση

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Σύμβαση υποθήκης και υποτέλειας της χώρας

ΤΩΝ ΑΚΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ 

Όσα δεν κατάφερε η Γερμανική Κατοχή και τα τεθωρακισμένα της Βέρμαχτ το 1940-1944, τα πέτυχε η σημερινή ελληνική κυβέρνηση 70 ακριβώς χρόνια μετά, μέσω της εθελούσιας παραχώρησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και τη δέσμευση του εθνικού πλούτου της χώρας υπέρ των διεθνών δανειστών της.

Έχοντας προχωρήσει στη σύναψη ενός δανείου, που για να βρει κανείς όμοιό του θα πρέπει να ανατρέξει στα αποικιοκρατικά «δάνεια της ανεξαρτησίας» που μας χορήγησαν οι αγγλικές τράπεζες για τις ανάγκες του αγώνα του 1821 –τα πληρώναμε μέχρι και 150 χρόνια μετά–, η ελληνική κυβέρνηση έκανε φανερό τι ακριβώς εννοούσε ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου παραδεχόμενος στις 11 Φεβρουαρίου 2010 ότι η Ελλάδα τελεί υπό «μειωμένη εθνική κυριαρχία».
Οι επαχθείς όροι που υπέγραψε στο μνημόνιο δανεισμού της χώρα μας ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, με τη γερμανική Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επί της ουσίας υποθήκευσαν το μέλλον των Ελλήνων πολιτών, ακόμη και την ίδια την εθνική υπόστασης της χώρας. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στο παράρτημα 4 –Υπόδειγμα Νομικής Γνωμοδότησης– του Μνημονίου, «ούτε ο Δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας κατάσχεσης –συντηρητικής ή αναγκαστικής– ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη συνθήκη».
Μπορούν, δηλαδή, με βάση το συγκεκριμένο άρθρο, στο ενδεχόμενο που η χώρα μας δεν μπορέσει να
αντεπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις, οι δανειστές της να προχωρήσουν στην κατάσχεση ενός ελληνικού νησιού, το οποίο αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του Ελληνικού Δημοσίου λόγω ακριβώς εθνικής κυριαρχίας;  Εξίσου εντυπωσιακός είναι όμως και ο καθαρά αποικιοκρατικός όρος που έχει τεθεί από μέρους των δανειστών μας προς την ελληνική πλευρά και αφορά το εφαρμοστέο δίκαιο και δικαιοδοσία.
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο όρο όχι μόνο το Μνημόνιο, αλλά και «κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από τη Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο», ενώ αρμόδιο να επιλύσει οποιαδήποτε διένεξη προκύψει μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, οι αποφάσεις του οποίου «είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη».
Λίγο παρακάτω, μάλιστα, δηλώνεται ξεκάθαρα ότι με το Μνημόνιο «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσoν αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Πρόκειται για ένα μνημόνιο υποθήκης και υποτέλειας της χώρα μας σε τράπεζες και ξένα κέντρα του εξωτερικού. Μία λεόντειος σύμβαση που κατοχυρώνει και με το παραπάνω τα συμφέροντα των δανειστών μας, χωρίς ταυτόχρονα να γίνεται καμία αναφορά σε οποιαδήποτε έννοια ανάπτυξης της χώρα μας, απαραίτητη ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις. Το αντίθετο, θα λέγαμε, η υπογραφή του Μνημονίου, αφού προηγουμένως αυτό παρουσιάστηκε ως αναπόφευκτη λύση και μονόδρομος, δρομολογεί μία σειρά από φαινόμενα που ήδη έχουν ξεκινήσει και πλήττουν την ελληνική οικονομία, όπως η μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, η αύξηση της ανεργίας, η μείωση των επενδύσεων και η ακόμη πιο βαθιά ύφεση.

Τα νέα μέτρα που έρχονται το 2010 και το 2011

Μία ολόκληρη σειρά δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μέτρων για τη μείωση του ελλείμματος και την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της οικονομίας προβλέπει το Μνημόνιο Συνεννόησης που υπέγραψε η Ελλάδα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την παροχή δανείων συνολικού ύψους 110 δις ευρώ. Τα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα –περιλαμβάνουν τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και του συστήματος υγείας, τη διοικητική μεταρρύθμιση, την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, την ενίσχυση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων– περιγράφονται με σχετική ανάλυση στο Μνημόνιο και προβλέπονται και τα συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για τη λήψη των αποφάσεων ή την ψήφισή τους από τη Βουλή.
Η υλοποίηση των υπεσχημένων θα ελέγχεται κάθε τρίμηνο από την τρόικα και μόνο αν το αποτέλεσμα του ελέγχου είναι θετικό, θα δίνεται η έγκριση για την εκταμίευσης της επόμενης, επίσης τριμηνιαίας, δόσης από το συνολικό δάνειο των 110 δις ευρώ.
Ο πρώτος έλεγχος θα γίνει στο τέλος Ιουνίου, ο δεύτερος που θα είναι πιο σημαντικός στο τέλος Σεπτεμβρίου 2010, ο τρίτος στο τέλος Δεκεμβρίου του 2010, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλοι τέσσερις έλεγχοι στο τέλος κάθε τριμήνου του 2011.
Για τη μείωση του ελλείμματος προβλέπονται δεκάδες νέες φορολογικές επιβαρύνσεις και μειώσεις των αποδοχών στο Δημόσιο και των συντάξεων. Το σύνολο των μέτρων για τη μείωση του ελλείμματος την περίοδο 2010-2014 ανέρχεται στα 30 δις ευρώ, από τα οποία πάνω από 15 δις αφορούν το 2010 και το 2011 και πάνω από 10 δις δεν έχουν εξειδικευτεί ακόμη, καθώς αφορούν κυρίως το 2013 και το 2014. Εκτός από την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού των εργαζομένων στο Δημόσιο και των συντάξεων, την περαιτέρω μείωση των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων και των μισθών των απασχολούμενων στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, τη νέα αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης και των συντελεστών ΦΠΑ, που ανακοινώθηκαν από τις αρχές Μαΐου, έχει προδιαγραφεί η επιβολή και νέων φορολογιών το 2011 και το 2012, όπως η αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και η επιβολή έκτακτης εισφοράς στις «πολύ κερδοφόρες» επιχειρήσεις, η μετάταξη πολλών προϊόντων από το χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ 11% στον υψηλό συντελεστή 23% και η φορολογία των αμοιβών σε είδος, όπως τα εταιρικά αυτοκίνητα. Παράλληλα, προβλέπονται επιπλέον μέτρα για τη μείωση των δημοσίων δαπανών την ίδια περίοδο, που περιλαμβάνουν το πάγωμα των συντάξεων, τη μείωση των υψηλότερων συντάξεων, τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας με βάση εισοδηματικά κριτήρια (δηλαδή, δεν θα το παίρνουν όσοι άνεργοι έχουν εισόδημα από άλλες πηγές πλην της εργασίας τους που υπερβαίνει κάποιο όριο) και τη μείωση του αριθμού των προσλήψεων με βάση την αναλογία μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις υπαλλήλων.
Όσον αφορά το Ασφαλιστικό, προβλέπεται να αποφασιστούν μέσα στον Ιούνιο τα μέτρα για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων, ενώ η ψήφισή τους πρέπει να γίνει μέχρι το Σεπτέμβριο. Βεβαίως, η κυβέρνηση επιδιώκει να ψηφιστεί το Ασφαλιστικό μέχρι τον Ιούλιο. Για την αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις –περιλαμβάνει τη μερική κατάργηση της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων για τους μισθούς, την αύξηση του ορίου των απολύσεων και τη μείωση των κατώτατων μισθών για τους εισερχόμενους στην αγορά εργασίας νέους έως 24 ετών– το Μνημόνιο ορίζει ότι ο διάλογος θα ξεκινήσει τον Ιούνιο και τα μέτρα θα αποφασιστούν το Δεκέμβριο, ενώ έως το τέλος του 2010 πρέπει να ανακοινωθούν και τα μέτρα για την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου