"Η Ελλάς δεν αναμένει από εσάς να αποθάνετε γι' αυτήν. Αναμένει να νικήσετε". Αυτή ήταν η εντολή του Ελευθερίου Βενιζέλου πρός τό Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη γιά τήν προσπάθειά του νά διώξει τούς ασιάτες εισβολείς από τά νερά του Αιγαίου μας. Στίς 8 τό πρωΐ της 1ης Δεκεμβρίου 1912, η "Σφενδόνη", πού περιπολούσε έξω από τά Στενά του Ελλήσποντου αντιλήφθηκε τό καταδρομικό "Μετζητιέ" στήν έξοδό του. Αμέσως τό πλησιάσε καί σέ απόσταση 3.000 μέτρων του έριξε 4 οβίδες, γιά νά απαντήσουν τά πυροβόλα των φρουρίων Κούμ - Καλέ καί Σεδού Μπχάρ. Η εμφάνιση αυτή ενίσχυσε τις υποψίες για επικείμενη έξοδο του τουρκικού στόλου από τα Δαρδανέλια. Στίς 3 Δεκεμβρίου, καί ενώ ο ελληνικός στόλος περιπολούσε διαρκώς τήν έξοδο των Δαρδανελίων, έγιναν αντιληπτοί οι καπνοί του εξερχομένου από τα Στενά τουρκικού στόλου. Ο Ναύαρχος σήμανε πολεμική έγερση και απηύθηνε το ακόλουθο σήμα: "Με την δύναμιν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ' ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησην της νίκης εναντίον του εχθρού του Γένους". Ώρα 9:22 η τουρκική ναυαρχίδα "Χαϊρεδδίν Βαρβαρόσσα" μαζί μέ τά θωρηκτά "Τουργούτ-Ρέις", "Μετζητιέ" και "Ασάρι-Τεφίκ" ύστερα από εντολή του τούρκου ναυάρχου Ραμίζ, άρχισαν να βάλλουν κατά του Ελληνικού Στόλου, από απόσταση 12.500 μέτρων. Απάντησαν τά ελληνικά πλοία καί στίς 9:35, τό "Αβέρωφ" ύψωσε τό σήμα ότι καθιστά τήν κίνησή του ανεξάρτητη καί αφού αύξησε τήν ταχύτητά του στά 20 μίλια, διέγραψε μία πολυγωνική πορεία καί βρέθηκε στό μέσο του τουρκικού στόλου, βαλλόμενο πανταχόθεν. Τό ελληνικό πλοίο χαμένο μέσα στούς καπνούς της μάχης, εμάχετο μόνο εναντίον του εχθρικού στόλου καί έβαλλε πότε διά της μιάς καί πότε διά της άλλης ομοτοιχίας κατά των τουρκικών πολεμικών. Οταν ο τούρκος ναύαρχος Ραμίζ μπέης
Η ναυμαχία της Έλλης διήρκεσε μία ώρα καί τά πυρά των ελληνικών πυροβόλων είχαν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα καί ευστοχία από τά εχθρικά πυρά, προξενώντας φθορές στά τουρκικά πλοία καί πάνω από 100 νεκρούς, ενώ οι απώλειες του ελληνικού ναυτικού ήταν δύο νεκροί. Έκτοτε ο τουρκικός στόλος επιχείρησε διάφορες εξόδους από τόν Ελλήσποντο, αλλά μόλις αντιλαμβάνονταν τήν παρουσία του ελληνικού στόλου, ο οποίος είχε ως ορμητήριό του τόν όρμο του Μούδρου, επαναρχόταν στά Στενά, κάτω από τήν προστασία των πολυβολείων του. Όμως οι Τούρκοι συνέλαβαν ένα σχέδιο αντιπερισπασμού γιά νά ξεγελάσουν τόν στόλο καί νά ξεχυθούν πρός τά νησιά του Αιγαίου.
Στίς 30 Δεκεμβρίου, τουρκικός ασύρματος συνέλαβε ακρυπτογράφητο τηλεγράφημα του κυβερνήτη της επίτακτης "Μακεδονίας" πρός τόν Κουντουριώτη, μέ τό οποίο του ανέφερε, ότι θά κατέπλεε στή Σύρο γιά επισκευή του πηδαλίου του. Τό "Χαμιδιέ" μέ κυβερνήτη τόν Ραούφ μπέη, παρέμεινε κρυμμένο πίσω από τά οχυρά των Δαρδανελλίων καί τή νύχτα της 1ης πρός 2α Ιανουαρίου, βγήκε από τά στενά χωρίς νά γίνει αντιληπτό από τήν ελληνική περίπολο, η οποία γιά νά αποφύγει τούς ισχυρούς βόρειους ανέμους καί τά κύματα, είχε βρεί καταφύγιο στά υπήνεμα της Ίμβρου καί της Τενέδου. Τό "Hamidieh", έφθασε στήν Ερμούπολη καί βομβάρδισε τόσο τή "Μακεδονία", όσο καί τό λιμάνι της Σύρου. Η ελληνική κυβέρνησε θορυβήθηκε καί διέταξε τόν Ελληνα Ναύαρχο νά καταδιώξει τό τουρκικό καταδρομικό. Ευτυχώς ο Υδραίος ναύαρχος δέν υπάκουσε τήν εντολή του Βενιζέλου, γιατί υποπτεύθηκε ότι επρόκειτω γιά κίνηση αντιπερισπασμού. Πράγματι ο τουρκικός στόλος ετοιμάζοταν σέ νέα προσπάθεια εξόδου από τά στενά των Δαρδανελλίων.
Η Ναυμαχία της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913)
Στίς 8:20 τό πρωΐ της 5ης Ιανουαρίου 1913 ο "Λέων" ανέφερε ότι ο τουρκικός στόλος είχε εξέλθει
από τά Στενά. Αμέσως, ο ελληνικός στόλος εξέπλευσε από τό Μούδρο στίς 9:45 καί συναντήθηκε μέ τόν "Λέοντα" κοντά στό ακρωτήριο Ειρήνη της Λήμνου. Στίς 11:34 τά τουρκικά πλοία έβαλλαν κατά των ελληνικών από απόσταση 8.400 μέτρων. Καί πάλι όμως τό τουρκικό πυροβολικό αποδείχθηκε άστοχο. Οι έλληνες πυροβολητές απάντησαν πλήτοντας καίρια τούς στόχους τους. Τό μεσημέρι ο "Αβέρωφ" ξεκίνησε τή μοναχική του πορεία, καταδιώκοντας τήν τουρκική ναυαρχίδα, αφού τά ελληνικά παλαιά θωρηκτά ήταν αδύνατο νά τό ακολουθήσουν. Ο τουρκικός στόλος έντρομος υποχώρησε καί στίς 14:30 διέφυγε στά Δαρδανέλλια γιά νά μήν ξαναβγεί μέχρι τό τέλος του πολέμου. Σέ όλη τή διάρκεια της ναυμαχίας ο ελληνικός στόλος έριξε συνολικά 800 βολές. Τό θωρηκτό "Μπαρμπαρόσσα" δέχτηκε πάνω από 20 βλήματα μέ αποτέλεσμα νά καταστραφεί ο μεσαίος του πύργος καί να βρούν τό θάνατο 35 άνδρες. Τό "Τουργκούτ-Ρέις" δέχτηκε 47 βλήματα, πλημμύρισε τό λεβητοστάσιο καί σκοτώθηκαν 47 ναύτες, ενώ ανάλογες ζημιές είχαν καί τά άλλα πολεμικά πλοία του ασιάτη κατακτητή. Τό ελληνικό ναυτικό είχε εξασφαλίσει τήν κυριαρχία του Αιγαίου καί του Ιονίου, καί είχε πετύχει τήν έξωση του Τούρκου εισβολέα από τά νησιά μας, ύστερα από έξι αιώνες βάρβαρης κατοχής.
Αξίζει νά σημειώσουμε τήν πρώτη πολεμική αποστολή αεροναυτικής συνεργασίας πού σημειώθηκε στά παγκόσμια χρονικά. Ηταν στίς 24 Ιανουαρίου 1913, όταν τό υδροπλάνο "Ναυτίλος" μέ πλήρωμα τό λοχαγό Μιχάλη Μουτούση καί τό σημαιοφόρο Αριστείδη Μωραϊτίνη αποθαλασσώθηκε από τό Μούδρο, διέτρεξε 112 μίλια πάνω από τή χερσόνησο της Καλλίπολης καί από τήν πόλη Μάδυτο πετώντας σέ ύψος 1.300 μέτρων καί έριξε τέσσερεις αυτοσχέδιες μικρές βόμβες στόν ναύσταθμο του Ναγαρά, πλήτοντας μεταγωγικό καί θανατώνοντας 20 Τούρκους ναύτες.
eus320x240.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου