Χρειάζεται άλλη στρατηγική η διαχείριση των Ελληνοτουρκικών

του Στέλιου Παπαθεμελή
 Κατά τον Αίσωπο οι λύκοι πρότειναν στα πρόβατα Σύμφωνο ειρήνης και συνεργασίας. Πρώτο μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης τα πρόβατα να διώξουν τα σκυλιά.
  Στη προβατοσυνέλευση οι ρήτορες ο ένας μετά τον άλλον πλειοδοτούσαν υπέρ της αποδοχής της. Ώσπου έναfullpost γέρικο κριάρι με δύο κουβέντες του ανέτρεψε το αφελές κλίμα. Είπε: Ως τώρα είχαμε τα σκυλιά και μας έτρωγαν οι λύκοι. Φαντασθείτε τι θα συμβεί χωρίς αυτά.
  Η παρέμβαση ματαίωσε την καταστροφική συμφωνία και έσωσε το κοπάδι, διαψεύδοντας και την αρχαιόθεν κρατούσα άποψη περί αμβλύνοιας των προβάτων εξ’ ης και η παροιμία «προβάτου προβάτερος» (=πιο κουτός από το πρόβατο).
  Η επικαιρότητα του μύθου είναι προφανής: Ανάλογη πρόταση διετύπωσε ο άλλος (γκρίζος αυτός)
λύκος Ερντογάν για «αμοιβαία μείωση εξοπλισμών» και την περιφέρει urbi et orbi καλαμπουρίζοντας ο λαλίστατος Μπαγκίζ.
  Η ενσκήψασα οικονομική δυσπραγία καθιστά ευήκοη την ιδέα και σε επίπεδο κοινωνίας η οποία μπορεί να φαντασιωθεί ότι θα περισσέψουν τα «λεφτά» ώστε να μην περικοπούν μισθοί, συντάξεις κ.λπ.

  Προσεχτικότερη όμως ανάγνωση της τουρκικής πρότασης αποδεικνύει πόσο δολερή και παραπλανητική είναι.
  Όσοι στοιχειωδώς συμβουλεύονται την ιστορία ξέρουν ότι η Άγκυρα παράγει μονίμως μεγάλη και πάντοτε επεκτατική πολιτική. Και καραδοκεί ύπουλα να μετατρέψει τις ώρες κρίσης του Ελληνισμού σε ευκαιρίες προώθησης των ακόρεστων διεκδικήσεών της. Τα παραδείγματα άπειρα.
  Για ποια «αμοιβαιότητα» μπορεί να μιλάει ο Τούρκος όταν είναι πασίγνωστο ότι διαθέτει σοβαρή πολεμική βιομηχανία που παράγει οπλικά συστήματα αυτοτελώς και ως συμπαραγωγές με πρόσφατη την τουρκοαμερικανική συμφωνία για τα F35.
  Ταυτόχρονα έχει εν εξελίξει γιγαντιαίες παραγγελίες. Κάθε μείωση επομένως για την Άγκυρα θα είναι ανεπαίσθητη, ενώ για την Ελλάδα θα ισοδυναμεί με αφοπλισμό!
  Η πρόσφατη εξ άλλου ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση των προκλήσεων στο Αιγαίο επιβεβαιώνει το αμετανόητο των επιδιώξεων της γείτονος.
  Την ώρα που εμείς για οικονομικούς, υποτίθεται, λόγους εξαιρέσαμε μηχανοκίνητα και αεροπλάνα από την παρέλαση τα τουρκικά πολεμικά παρήλαυναν στα παράλια της Αττικής, αλώνιζαν στα χωρικά μας ύδατα (παραμύθι η τάχα «αβλαβής διέλευση») ενώ τα μαχητικά τους πραγματοποιούσαν υπερπτήσεις σε κατωκημένες περιοχές μας.
  Η πολιτική της (μονόπλευρης) προσέγγισης που ξεκίνησε το 1997 συνεχίζεται έκτοτε αδιακόπως παρά την αδιάπτωτη κλιμάκωση της όξυνσης του τουρκικού επεκτατισμού. Χωρίς το παραμικρό δείγμα μεταμέλειας από την νεοοθωμανική κυβέρνηση εμείς ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον Ερντογάν στην Ακρόπολη!
  Να μας πει τι ο ηγέτης του Αττίλα που δεν απέσυρε ούτε ένα Τούρκο στρατιώτη, που διατηρεί το casus belli, που προσβάλλει καθημερινώς έργω τα κυριαρχικά μας δικαιώματα;
  Δεν χρειάζεται να φορούμε κουδούνια για να θεωρούμαστε περιορισμένης κυριαρχίας. Είμαστε από καιρό, αφού προσαρμόζουμε τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά μας σχέδια στις απαιτήσεις της Άγκυρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναστολή πάσης δράσεως προς αξιοποίηση των πλούσιων ενεργειακών μας κοιτασμάτων. Αν αποδεχθούμε την πρόταση Ερντογάν θα είναι το άκρον άωτον της «φιλανδοποίησής» μας. Δυστυχώς ναι! Μας προϊδέασε ο κ. Δρούτσας. Δήλωσε «αποφασισμένος να προχωρήσει τη ρύθμιση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο καθώς και την αμοιβαία μείωση των εξοπλιστικών δαπανών».
  Το πρώτο σημαίνει ότι με χωρικά ύδατα στα 6 μίλια τα νησιά μας θα πλέουν σε τουρκική υφαλοκρηπίδα. Το δεύτερο ισοδυναμεί με αφοπλισμό μας.

  Είναι εντελώς άλλης τάξεως το ζήτημα του εξορθολογισμού και της ηθικής εξυγίανσης των οπλικών αγορών. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει αγορές μη απαραιτήτων (π.χ. ρωσικά τεθωρακισμένα) ή ελλατωματικών και αχρήστων (π.χ. γερμανικά υποβρύχια). Έχουν πλουτίσει Έλληνες αξιωματούχοι και ήδη μετά τη Siemens και τη Daimler ανοίγει ο φάκελος των υποβρυχίων για τα οποία πληρώθηκαν 2 δις € ήδη από το 2000 χωρίς ποτέ να παραληφθούν.
  Στους εξοπλισμούς έχουν συσσωρευθεί βουνά από κόπρον Αιγεία η οποία περιμένει ματαίως (;) έναν Ηρακλή…
  Μην αυταπατώμεθα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι, ούτε σε ορατό χρόνο θα γίνουν σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Είναι και θα παραμείνουν εξ αιτίας της Τουρκίας σχέσεις συγκρουσιακής συνύπαρξης. Και αυτή η αλήθεια επιβάλλει άλλη στρατηγική.

στυξ 13/04