Η Ημερήσια Διαταγή 22 Νοεμβρίου 1940_του στρατάρχου Αλέξανδρου Παπάγου...

ΓΕΝΙΚΟΝ  ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΝ
     ΓΡΑΦΕΙΟΝ III.

Ημερησία Διαταγή 22 Νοεμβρίου 1940

Στρατιώται,

Μέσα σε είκοσι πέντε ημέρες εξεδιώξατε τον άνανδρον επιδρομέα από τα εδάφη μας εις τα οποία αιφνιδίως και υπούλως προσεπάθησε να εισχώρηση και τον συντρίψατε παντού με την ορμή σας και την γενναιότητά σας.

Τη στιγμή αυτή ολόκληρος η Ελλάς η αγαπημένη μας πατρίδα και οι σκορπισμένοι σ' όλη τη γη Έλληνες παρακολουθούν τους αγώνας σας με ιερά συγκίνηση και πρωτοφανή ενθουσιασμό για τους ηρωισμούς σας.
Όλος ο κόσμος και αι εφημερίδες όλου του κόσμου αναγράφουν καθημερινώς τους ωραιότερους ύμνους για την ακατάβλητη ανδρεία του «ΕΛΛΗΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ» και η Διεθνής κοινή γνώμη θαυμάζει το ψυχικό σας μεγαλείο και την υπέροχη προσπάθεια που με τόσο ενθουσιασμό συνεχίζετε.

Στρατιώται,

Ο Θεός είναι μαζί μας. Η πληγωμένη Παναγία της Τήνου ευλογεί τον αγώνας μας και σας οδηγεί, και αυτή θα σας δώση όλη τη δύναμη για να συντρίψετε οριστικά και τελειωτικά τον ύπουλο εχθρό που θέλησε χωρίς καμμιά αφορμή να μας κάνη δούλους.

Μη λησμονήσετε ποτέ ότι: «καλλίτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Εμπρός λοιπόν πάντοτε εμπρός για να ρίξετε στη θάλασσα τον τρομοκρατημένο εχθρό μας.
Ζήτω η ΕΛΛΑΣ η μητέρα των παλληκαριών.
Ζήτω οι ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ.

Ο Αρχιστράτηγος
Α.   ΠΑΠΑΓΟΣ

Η Ημερήσια Διαταγή του στρατάρχου Αλέξανδρου Παπάγου με ημερομηνία
22 Νοεμβρίου 1940.

ΠΗΓΗ: "ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΓΛΩΣΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΔΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ"
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡ. ΔΟΡΟΥΚΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΣΟΠΟΥΛΟΣ

28 Οκτωβρίου.Ας υψώσουμε τις γαλανόλευκες σημαίες στα μπαλκόνια μας. Εύζωνας Κων/νος Κουκίδης:Η θυσία για την σημαία

Η θυσιαστική τιμή στην ιερή ελληνική σημαία. Εύζωνας Κωνσταντίνος Κουκίδης

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από τήν εληά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρύζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, τήν γαλανόλευκη σημαία πού θ’ αντικατασταθεί από τόν αγκυλωτό σταυρό.

Οἱ Βούλγαροι φασίστες στὴν Ἀνατολικὴ Μακεδονία καὶ Θράκη

Οἱ Βούλγαροι φασίστες στὴν Ἀνατολικὴ Μακεδονία καὶ Θράκη

Οικογενειακή Φωτογραφία του 1925 της οικογένειας Θεοφάνη Δεδούση. Ο Δεδούσης Θεοφάνης επέζησε κατά την ομηρεία 1917-18, δε γλίτωσε όμως κατά την επόμενη βουλγαρική κατοχή (1941-44). Οι Βούλγαροι έκαψαν ζωντανή τη γυναίκα του μαζί με άλλα τέσσερα μέλη της οικογένειάς του στο σπίτι του στην «Παλουπκάδα», ενώ τον ίδιο με τέσσερα από τα παιδιά του τον σκότωσαν, αφού τον βασάνισαν φρικτά (Μάρτιος 1944). (Νεοσουλιώτες Όμηροι Βουλγάρων 1917-18, Ανάτυπο από τον 15^ο τόμο των «Σερραϊκών Χρονικών», Αναστ. Μπέγκος, Αθήνα 2004)

Τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα ἔκλεισαν. Καθιερώθηκε ὡς ἐπίσημη γλώσσα ἡ βουλγαρική. Οἱ ὀνομασίες πόλεων, κωμοπόλεων καὶ χωριῶν, ὅπως καὶ οἱ ἐπιγραφὲς καταστημάτων καὶ δρόμων ἄλλαξαν. Τὰ ἑλληνικὰ βιβλία κατασχέθηκαν. Ἡ ἀνακάλυψη ἑλληνικοῦ ἐντύπου συνεπαγόταν τὴν ἐπιβολὴ σκληρῶν κυρώσεων.

Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1941 οἱ Βούλγαροι σχημάτισαν Τάγματα Ἐργασίας (τὰ ντουρντουβάκια): ἔστελναν Ἕλληνες στὸ ἐσωτερικό τῆς Βουλγαρίας σὲ καταναγκαστικὰ ἔργα, καὶ ἐφάρμοσαν τὴν πολιτικὴ ἐπιστράτευση ἀνδρῶν ἕως καὶ 60 ἐτῶν γιὰ ὑποχρεωτικὴ ἄμισθη ἐργασία.  
Ἀκολούθησε ἡ δήμευση τῶν περιουσιῶν τῶν Ἑλλήνων ποὺ δὲν ἔμεναν στο σπίτι τους, εἴτε διότι εἴχαν σταλεῖ ἐξορία εἴτε γιὰ ἄλλους λόγους, ὅπως ἐπίσης τῶν ἐμπορευμάτων καὶ τῆς γεωργικῆς παραγωγῆς, ποὺ θεωρήθηκαν πολεμικὴ λεία.
Ἡ Βουλγαρικὴ φασιστικὴ κυβέρνηση ἐπιχείρησε ὀργανωμένο ἀγροτικὸ ἐποικισμό. Τὸ 1942 ἄρχισε ἡ μαζικὴ ἐγκατάσταση χιλιάδων Βουλγάρων ἐποίκων. Ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἀφαιρέθηκαν τὰ μισὰ χωράφια, ζωοτροφὲς καὶ τὰ ἐργαλεῖα τους.

Σημειώθηκε πλῆθος παρεκτροπῶν σὲ βάρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ: ληστεῖες, κακοποιήσεις, βασανισμοί, δολοφονίες, συλλήψεις, βιασμοί, διαρπαγές, συστηματικὸς ὑποσιτισμός.

Ο ελληνικός στρατός και το Έπος της Βορείου Ηπείρου του 1940-41

Ένα καταπληκτικό βιβλίο 100 σελίδων από την «Στρατιωτική ιστορία» με πλήρη ιστορικό των γεγονότων στο μέτωπο αλλά και στην οργάνωση -διοίκηση, με σπάνιο φωτογραφικό υλικό, αναλύσεις όλων των πολεμικών σεναρίων, που αποδεικνύεται καθαρά ότι δεν ήταν τυχαία η νίκη αλλά προϊόν πέρα από τον ανθρώπινο παράγοντα, την θυσία, το υψηλότατο ηθικό στρατού και αμάχων, αποτέλεσμα και της πολύ σωστής οργάνωσης, ακριβέστατων σεναρίων και εναλλακτικών σχεδίων, αποφασιστικότητας εκτελέσεως, και στρατηγικής εκτιμήσεως.

Αξίζει να το αγοράσετε.

Για να το κατεβάστε σε ηλεκτρονική μορφή από rapidshare : o-ellinikos-stratos-kai-to-epos-tis-b-hpirou-1940-41-pdf

Μερικές εξαιρετικές φωτογραφίες  : πατήστε περισσότερα

Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες

H Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα, Αλβανίας, Ιταλίας, Γερμανίας, και Βουλγαρίας.

ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Ελλάς:           219   

Νορβηγία        61   

Γαλλία             43  [Η υπερδύναμη της εποχής]

Πολωνία         30   

Βέλγιο             18 

Ολλανδία          4    

Γιουγκοσλαβία 3  

Δανία                0 μέρες [Οι Δανοί παραδώθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή  για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ.......]

Τσεχοσλοβακία 0

Λουξεμβούργο   0

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Οι νεκροί Ελληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών  στους 13.676

Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :

Τρίκαλα- Γράμμα από το Μέτωπο νεαρού Δεκανέα του 5ου Συντάγματος, λίγο προτού αφήσει την τελευταία του πνοή στο Ύψωμα 731

 

Νιόπαντρος ένα χρόνο, στη Μεσοχώρα, το καλοκαίρι του 1940, ο Βαγγέλης Τσιάντας, παλικάρι κοντά στα 30, με τη σύζυγό του Ευτυχία και τη νεογέννητη κόρη του, Σπυριδούλα, κάνει τα πιο όμορφα όνειρα για τη ζωή.
Ξέρει καλά την τέχνη του επιπλοποιού, στήνει το εργαστήριό του, έχει αγοράσει τα εργαλεία του και δουλεύει το ξύλο, με τέχνη και μεράκι. Τα χέρια του "γράφουν". Ό,τι πιάνουν γίνεται κόσμημα, στολίδι. Δεν προλαβαίνει τις παραγγελίες.

Όμως, τα "σύννεφα" βαραίνουν, η πατρίδα υποψιάζεται τον κίνδυνο και καλεί τα παιδιά της να πράξουν το χρέος. Το ίδιο κάνει και ο Βαγγέλης. Αφήνει πίσω τη μικρομάνα σύζυγο Ευτυχία, τη δυο μηνών κόρη του Σπυριδούλα, τους γονείς και τις αδελφές, τους φίλους και συγχωριανούς, το εργαστήρι και τις παραγγελίες, τα όνειρα και τις χαρές.

Πάνω απ' όλα το χρέος για την πατρίδα, την πίστη, την ελευθερία, την τιμή, την οικογένεια.

Ακολουθεί την πορεία, μετέχει στους αγώνες του ένδοξου 5ου Συντάγματος ως Δεκανέας του 5ου Λόχου, από τα Τρίκαλα μέχρι τον τελικό, το μοιραίο σκοπό, το ύψωμα 731.

Κατάρα, Μέτσοβο, Βρυσοχώρι, Πάδες, Αώος, Παλαιοχώρι, Κόνιτσα, Δέλβινο, Νοβοσέλινο, Κλεισούρα, 717, 731. Κάθε τόπος κι ένας Γολγοθάς. Αγώνας, θυσίες, νίκες.

Ο Βαγγέλης Τσιάντας, όπως αναφέρει σε σχετική μελέτη του ο τέως σχολικός σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Γιώργος Παπαβασιλείου, μάχεται με εθνικό πείσμα, όπως όλοι οι άνδρες του 5ου Συντάγματος, αλλά παράλληλα έχει το νου του, την καρδιά του πίσω στους δικούς